Een recente studie over qubits onthult iets fascinerends: de geometrie van ruimte kan worden afgeleid uit het gedrag van een enkel quantumdeeltje in de tijd. Alsof ruimte, als fenomeen,ย uit tijd tevoorschijn komt.
๐
๐๐ง๐จ๐ฆ๐๐ง๐จ๐ฅ๐จ๐ ๐ข๐ ๐๐ฅ๐ฌ ๐ญ๐จ๐๐ ๐๐ง๐ ๐ญ๐จ๐ญ ๐ก๐๐ญ ๐ฏ๐๐ซ๐ฌ๐๐ก๐ข๐ฃ๐ง๐ฌ๐๐ฅ
In de fenomenologie spreken we over de manier waarop de werkelijkheid zich aan onsย openbaart, in plaats van hoe wij haarย objectiveren. Wat als ruimte en tijd op zich niet fundamenteelย zijn, maar verschijnen in een gezamenlijk spel van correlaties, beweging en waarneming?
๐๐๐ญ ๐ข๐ฌ ๐๐๐ง ๐ช๐ฎ๐๐ข๐ญ? ๐๐ ๐๐ซ๐๐๐ข๐ฆ๐จ๐ฅ๐๐ง๐ฌ๐ญ๐จ๐๐ฅ
Een qubit is geen gewone informatiedrager zoals de klassieke bit, die รณf 0 รณf 1 is. Denk eerder aan eenย stoel op een draaimolen: een klassieke bit staat stil, hij wijst links of rechts. Maar een qubit draait. Zolang je niet meet, wijst hij een beetje naar links รฉn een beetje naar rechts tegelijk. Pas als je de draaimolen stopt (een meting doet), bevriest hij in รฉรฉn richting.
Deze draaiende toestand, maakt het mogelijk om nieuwe structuren te zien, zoals in het onderzoek: waar doorheen de tijd bekeken gedrag van de qubit iets laat oplichten dat lijkt op ruimte. Alsof het draaien zelfย iets opent.
๐๐จ๐ซ๐ซ๐๐ฅ๐๐ญ๐ข๐ ๐๐จ๐ฏ๐๐ง ๐๐๐ฎ๐ฌ๐๐ฅ๐ข๐ญ๐๐ข๐ญ
Interessant is dat dit onderzoek geenย causaliteitย toont, geen directe oorzaak-gevolgrelatie waarin tijdย ruimte maakt. Wat het laat zien, isย correlatie: betekenisvolle samenhang, patronen die wijzen op onderlinge vervlechting. Twee elementen bewegen met elkaar mee, zonder dat รฉรฉn de ander dwingt. In deze dans tussen qubit en tijd, verschijnt ruimte. Geen mechanisme, maar een onthulling.
๐๐ ๐ญ๐ซ๐ข๐๐๐ ๐ฏ๐๐ง ๐ญ๐ข๐ฃ๐, ๐ซ๐ฎ๐ข๐ฆ๐ญ๐ ๐๐ง ๐ฆ๐๐ญ๐๐ซ๐ข๐
In mijn werk, werk ik met het idee van deย triade van tijd, ruimte en materie. Deze drie dimensies bewegen voortdurend naar binnen รฉn naar buiten enย er zijn momenten waarop zeย samenkomen, synchroon pulseren. In dat moment ontstaat eenย tijdslot: een klein venster waarin de wereld zich in een hoge transparantie opent, onthult, zichtbaar wordt.
๐๐๐ง ๐จ๐ง๐ญ๐ฆ๐จ๐๐ญ๐ข๐ง๐ ๐๐ข๐ ๐ซ๐ฎ๐ข๐ฆ๐ญ๐ ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ๐ญ๐๐ซ๐๐ง๐ ๐ญ
Dit onderzoek lijkt zoโn tijdslot aan te raken. Waar een enkele qubit, doorheen de tijd gemeten, plotsย ruimte onthult. Alsof de wereld zegt: kijk,ย dit is hoe ik nu ben. Niet als absolute structuur, maar als emergentie. Een ontmoeting.
๐๐ ๐ฏ๐๐ซ๐ฌ๐๐ก๐ข๐ฃ๐ง๐ข๐ง๐ ๐ฏ๐๐ง ๐ซ๐ฎ๐ข๐ฆ๐ญ๐ ๐๐ฅ๐ฌ ๐ ๐๐๐๐ฎ๐ซ๐ญ๐๐ง๐ข๐ฌ
Wat mij hierin intrigeert, is hoe een abstract quantumfenomeen iets onthult over hoe werkelijkheid zich aan ons voordoet. Wat wij ruimte noemen, zou eenย gebeurtenisย kunnen zijn. Geen achtergrond waartegen het leven zich afspeelt, maar iets dat zelfย opkomt, precies daar waar correlaties zich uitlijnen.
