Vanmorgen was de aftrap van de ‘Heidegger week’ bij het ISVW waar ik samen met Trudy Krabbe en Arianne Rooyens-Kanters aan deel neem.ย Onder bezielende leiding van Dirk de Schutter, die in de jaren tachtig promoveerde op Heideggers denken over tijd, hebben we vandaag meer geleerd over de levensloop, de invloed van Heidegger zijn denken en de omwenteling naar de existentie als mens.

๐ƒ๐ž ๐ญ๐ž๐ซ๐ฎ๐ ๐ ๐š๐ฏ๐ž ๐ฏ๐š๐ง ๐ก๐ž๐ญ ๐ ๐ž๐ก๐ž๐ข๐ฆ ๐ฏ๐š๐ง ๐ก๐ž๐ญ ๐ฆ๐ฒ๐ฌ๐ญ๐ž๐ซ๐ข๐ž.
Wat me raakt, is hoe weinig concreet Heidegger soms lijkt, hoe hij ons tegelijk leert de juiste vragen te stellen. Zijn filosofie is er niet op toegespitst de werkelijkheid te ontrafelen, maar het leert ons om de juiste vragen te stellen. In plaats van antwoorden te vinden. Daarmee geeft Heidegger het geheim van het mysterie aan ons terug. Dat is toch fantastisch?!

๐ƒ๐ž ๐ฐ๐ข๐ฃ๐ณ๐ž๐ซ.
Op bijgevoegde foto zie je Heidegger die met zijn wandelstok ergens naar wijst. Heidegger is een wijzer: “Hij wijst, hij vraagt onze aandacht voor wat echt gaande is, en nodigt ons uit om zelf na te denkenย zonder het meteen te willen verklaren of beheersen.”

๐ˆ๐ค ๐ก๐ž๐› ๐ž๐ž๐ง ๐ฐ๐ข๐ฃ๐ฌ๐ฏ๐ข๐ง๐ ๐ž๐ซ ๐จ๐ฆ๐๐š๐ญ ๐ข๐ค ๐ฏ๐š๐ง๐ฎ๐ข๐ญ ๐ฆ๐ข๐ฃ๐ง ๐ฐ๐ž๐ณ๐ž๐ง ๐ฐ๐ข๐ฅ ๐ฐ๐ข๐ฃ๐ณ๐ž๐ง.
Heidegger benadrukt datย de mens niet wijst omdat hij toevallig een wijsvinger hรฉรฉft; maar hij hรฉรฉft een wijsvinger omdat hij vanuit zijn wezen wรญl wijzen.ย Wijzen is iets wat aan de grondslag ligt van taal en denken. Onze woorden en begrippen โ€˜wijzenโ€™ immers ook ergens naar.ย Onze taal en ons wezen liggen hierin ook besloten: spreken is uiteindelijk ook โ€˜wijzenโ€™ op wat ons raakt en beweegt.

Bij kinderen zie je hoe wezenlijk dat wijzen is: als ze vรณรณr zes maanden niet kunnen wijzen, kan dat samenhangen met spraakproblemen of autisme. Een jachthond kan wel de plek van het wild tonen, maar รฉcht wijzen en spreken โ€“ dat is menselijk.

Alsof we daarmee onze diepste verbinding met de wereld en wat ons beroerd laten zien. Zo wordt het wijzen een brug tussen ons innerlijke verlangen naar begrip en de werkelijkheid buiten ons. Het komt voort uit onze eigenlijke existentie. Daarover later meer.ย ๐Ÿ˜€