“𝐇𝐨𝐞 𝐰𝐞𝐞𝐭 𝐣𝐞 𝐧𝐨𝐮 𝐝𝐚𝐭 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐨𝐞𝐝 𝐤𝐨𝐦𝐭?”

Afgelopen weekend keek ik samen met mijn dochter naar Finding Nemo. Wanneer Marlin en Dory in de mond van de walvis in een penibele situatie verkeren roept Marlin, de overbezorgde vader, angstig tegen Dory: “𝘏𝘰𝘦 𝘸𝘦𝘦𝘵 𝘫𝘦 𝘯𝘰𝘶 𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘰𝘦𝘥 𝘬𝘰𝘮𝘵?” Waarop Dory met vertrouwen antwoordt: “𝘋𝘢𝘵 𝘸𝘦𝘦𝘵 𝘪𝘬 𝘯𝘪𝘦𝘵!”

𝐍𝐨𝐨𝐝𝐳𝐚𝐚𝐤 𝐢𝐬 𝐝𝐞 𝐦𝐨𝐞𝐝𝐞𝐫 𝐯𝐚𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐧𝐞𝐦𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐫𝐢𝐬𝐢𝐜𝐨.
Dat is precies de kern: je wéét het niet. Het leven is geen vastomlijnd schema. Je moet risico’s nemen. Iets doen dat de regels je niet voorschrijven, zodat je authentiek respons kunt geven op wat een situatie van je vraagt. Niet vanuit bravoure, maar omdat je ergens zó aan toegewijd bent, dat je bereid bent dingen te verliezen waar je later misschien spijt van krijgt.

𝐁𝐞𝐰𝐞𝐠𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐝𝐞 𝐫𝐢𝐜𝐡𝐭𝐢𝐧𝐠 𝐯𝐚𝐧 𝐝𝐞 𝐝𝐨𝐨𝐝.
Zoals Heidegger het noemt: 𝘣𝘦𝘸𝘦𝘨𝘦𝘯 𝘪𝘯 𝘥𝘦 𝘳𝘪𝘤𝘩𝘵𝘪𝘯𝘨 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘥𝘰𝘰𝘥. En wat dat volgens mij betekent, is bereid zijn nieuwe mogelijkheden te omarmen en andere mogelijkheden te laten sterven. Bijvoorbeeld het risico om belachelijk gevonden te worden, of het risico om daadwerkelijk dingen te verliezen waar je later misschien spijt van hebt. 𝘉𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘣𝘦𝘳𝘦𝘪𝘥 𝘰𝘮 𝘵𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘭𝘪𝘦𝘻𝘦𝘯?

𝐌𝐞𝐞𝐫 𝐝𝐚𝐧 𝐛𝐫𝐚𝐯𝐨𝐮𝐫𝐞: 𝐝𝐞 𝐞𝐬𝐬𝐞𝐧𝐭𝐢𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐚𝐮𝐭𝐡𝐞𝐧𝐭𝐢𝐞𝐤 𝐫𝐢𝐬𝐢𝐜𝐨.
Wat onderscheidt risico’s die je écht een verschil maken van pure bravoure? Volgens mij draait het om toewijding. Wanneer Nemo verdwijnt, begint Marlins lange zoektocht. Hij móét wel de open zee op, een wereld vol gevaren en onzekerheden, om zijn zoon terug te vinden.

Maar juist door deze angstige, ongeplande sprong te wagen, ontwikkelt hij zich en leert hij steeds meer over wat hem en Nemo werkelijk verbindt. Hij ervaart dat risico nemen onlosmakelijk verbonden is met het ontdekken van de wereld. Met het in de wereld zijn. Precies daar zit Heideggers punt: 𝘱𝘢𝘴 𝘪𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘻𝘪𝘫𝘯, 𝘪𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘥𝘰𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘦𝘳𝘷𝘢𝘳𝘦𝘯, 𝘬𝘰𝘮 𝘫𝘦 𝘵𝘰𝘵 𝘥𝘦 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘢𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘫𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧.

“𝐇𝐨𝐞 𝐰𝐞𝐞𝐭 𝐣𝐞 𝐧𝐨𝐮 𝐝𝐚𝐭 𝐡𝐞𝐭 𝐠𝐨𝐞𝐝 𝐤𝐨𝐦𝐭?”
Het eerlijke antwoord is: “Dat weet je niet.” Dit is precies wat Nemo ook laat zien: hij verlaat de veilige omgeving van zijn vader om de wereld – met al zijn gevaren – te verkennen. En daarmee onthult hij zowel voor zichzelf als voor anderen nieuwe manieren om te zijn, zich te gedragen en te ontwikkelen.

Het zijn juist de mensen die de onzekerheid durven aangaan, die nieuwe werelden onthullen en anderen inspireren. Het zijn de mensen die risico’s nemen die nieuwe werelden onthullen.