In onze snelle wereld lijkt wachten iets van een vervlogen tijdperk. Vrijwel alles moet direct, tastbaar, meetbaar en gefixt zijn. Maar wat gebeurt er als we leren om te wachten?
รchte vragen stellen betekent soms: geduldig wachten, desnoods een heel leven. De bereidheid om te wachten. Niet op iets. Maar gewoon wachten.
๐๐๐ญ ๐ฃ๐ฎ๐ข๐ฌ๐ญ๐ ๐จ๐ ๐๐ง๐๐ฅ๐ข๐ค.
Het voelt in onze tijd misschien onrealistisch, want wachten loont ogenschijnlijk niet. Toch is het wezenlijke niet te vinden in snelheid of kwantiteit, maar in het juiste ogenblik en het vermogen om met vertrouwen te volharden.
๐๐๐ญ ๐จ๐ ๐๐ง-๐๐ฅ๐ข๐ค: ๐๐๐ง ๐๐ซ๐๐ฎ๐ค ๐ข๐ง ๐๐ ๐ญ๐ข๐ฃ๐.
Heidegger noemt de eigenlijke tijd ook wel het ogenblik. Maar wat is een ogenblik? Het is een moment van hapering, een stilstand. Een ogen-blik wat ons overvalt door bv. een moment waarin je jezelf misschien de vraag stelt: Wie ben ik eigenlijk?
Rosenzweig, een Joodse filosoof, noemt openbaring een breuk in de tijd. Een moment waarin iets nieuws kan binnenkomen. Het raakt daarmee aan het diepe vermogen om geduld te hebben.
๐๐ ๐ญ๐ข๐ฃ๐ ๐ฏ๐จ๐ฅ๐ญ๐ซ๐๐ค๐ค๐๐ง: ๐ฅ๐๐ซ๐๐ง ๐ฐ๐๐๐ก๐ญ๐๐ง.
Tijd is niet iets wat ons overkomt; wij zijn de tijd. Wij voltrekken tijd door hoe we ermee omgaan. Vaak rennen we van het ene โnuโ naar het andere, van gebeurtenis naar gebeurtenis. Dit voortdurende grijpen naar het nu kan ons blind maken voor het wezenlijke. Maar wat als we leren wachten? Niet wachten op iets specifieks, maar gewoon wachten – open voor wat kan komen.
๐๐๐ง ๐๐ซ๐๐ฎ๐ค ๐ฆ๐๐ญ ๐ก๐๐ญ ๐ฏ๐๐ซ๐ฅ๐๐๐๐ง.
Door deze houding breken we met de dominantie van het huidige moment en krijgen we een bredere blik. Het verleden wordt niet vergeten, en de toekomst blijft open. Het is een toekomst die niet per se voortbouwt op het verleden, maar ook ruimte laat voor een breuk met het verleden, voor iets totaal nieuws.
๐๐ ๐๐๐ซ๐๐ข๐๐ก๐๐ข๐ ๐ฏ๐๐ง ๐๐ ๐ฏ๐๐ซ๐ฐ๐๐๐ก๐ญ๐ข๐ง๐ ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ๐๐๐ซ๐๐ข๐๐๐ง.
Wachten is in wezen een oefening in vertrouwen. Het voelt als wachten maar je wacht eigenlijk niet op iets. Volgens Heidegger is het “๐ฅ๐ฆ ๐ฃ๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ช๐ฅ๐ฉ๐ฆ๐ช๐ฅ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐ท๐ฆ๐ณ๐ธ๐ข๐ค๐ฉ๐ต๐ช๐ฏ๐จ ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ๐ฃ๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ช๐ฅ๐ฆ๐ฏ”.
Het is niet passief, maar actief; niet gericht op het verleden of het nu, maar open naar wat kan komen. Misschien is het juist in deze tijd van snelheid en oppervlakkigheid dat we moeten leren wachten.
Niet omdat het gemakkelijk is, maar omdat het ons iets wezenlijks kan leren: over tijd, over onszelf, en het waartoe van vragen stellen.
โก๏ธ Geรฏnspireerd door dag 3 van de studieweek over Heidegger bij ISVW met begeisterende colleges van Dirk de Schutter.