Een leven, of een moment van begeleiding, waarin alles verloopt zoals we zouden willen en/of van te voren hebben bedacht wat de uitkomst zou moeten zijn, betekent ook een volledig beheerste wereld. Dat is fundamenteel al eindig en mist kleur, het mysterie dat ons roept, zinkt daarin weg. Die gedachte hangt samen met resonantie.
Resonantie is een diepe verbondenheid met de wereld om ons heen, die voelt alsof we er een โlevende relatieโ mee aangaan. Het gaat om een staat van zijn, waarbij we ons laten raken door de wereld. Door de mystiek ervan. Resonantie is onszelf kwetsbaar maken. We stellen onszelf open voor het onbekende, voor iets wat ons kan raken en transformeren op een manier die we (bijvoorbeeld de begeleider en de cliรซnt ) niet kunnen voorzien. Het gaat dus niet zozeer om wat we doen, maar om hoe we het ervaren en hoe we daar wel of niet naar handelen.
Het onbeschikbare mysterie
Vanuit fenomenologisch perspectief ligt hier de nadruk op onze verhouding tot de wereld, dus welke ervaringen wij van en met bijvoorbeeld een berg, een boek of een andere tegenover hebben. Wanneer mensen een resonantie ervaring hebben bij de eerste sneeuwval of bij een berg, betekent dit dat er iets aan hen verschijnt, dat hen iets tegemoetkomt of overkomt dat hen aangaat, dat betekenis voor hen heeft. Zelfs in het dagelijks taalgebruik zeggen we dingen als โdit boek spreekt mij aanโ, om de meest banale vorm van deze gewaarwording te beschrijven. Daarmee bedoelen we dan niet dat het daadwerkelijk tot ons spreekt in concrete of zelfs in metafysische zin, maar dat we ons erdoor aangesproken voelen – en dat we tegelijk ook merken dat iets in ons erop reageert, erop antwoordt.
Dit soort waarneming is vaak aan beide zijden maar half bewust: we kunnen meestal niet precies zeggen wat ons aanspreekt en wat er in ons op reageert.
Bij een nadere fenomenologische beschouwing van resonantie relaties blijkt inderdaad dat de ervaring en ook de dingen die wij tegenkomen een moment van onbeschikbaarheid moeten inhouden.
Resonantie impliceert een beweging in twee richtingen. Het is niet voldoende dat ik als begeleider toegang krijg tot de wereld van de cliรซnt, want resonantie vereist dat ik mij laat roepen, dat ik geaffecteerd wordt, dat iets mij van buitenaf bereikt en er ruimte is voor dat wat wil verschijnen (in wat voor vorm dan ook).
“Resonantie is de taal van het universum; luister en je zult de antwoorden horen.” – Suzy Kassem