Soms hoor ik mezelf het zeggen: “๐๐ฌ ๐ฃ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ฏ๐ช๐ฆ๐ถ๐ธ๐ฅ.” Of “๐๐ฆ๐ต ๐ป๐ข๐ญ ๐ฎ๐ช๐ซ ๐ฃ๐ฆ-๐ฏ๐ช๐ฆ๐ถ๐ธ๐ฆ๐ฏ.”
Een alledaagse uitdrukking, zo vaak gebruikt dat ik er nauwelijks bij stilsta. Maar na een ervaring houdt dit woord me bezighoudt. Wat betekent het eigenlijk om รฉcht benieuwd te zijn?
๐๐๐ง๐ข๐๐ฎ๐ฐ๐ ๐ณ๐ข๐ฃ๐ง ๐๐ฅ๐ฌ ๐๐๐ง ๐ฆ๐๐ง๐ข๐๐ซ ๐ฏ๐๐ง ๐จ๐ฉ๐๐ง๐๐ง.
Het woordย benieuwdย heeft een bijzondere oorsprong. Het komt van het Middelnederlandseย beniet, wat โin spanning zijnโ of โverwachtingsvol zijnโ betekende.
Interessant genoeg is dit woord verwant aanย benijden, wat oorspronkelijk niet alleen โjaloers zijnโ betekende, maar ook โergens diep naar verlangen, iets heel graag willen wetenโ. Misschien is dat wat benieuwd zijn werkelijk is: niet alleen nieuwsgierigheid, maar een diep verlangen om iets te ontdekken dat zich nog niet heeft onthuld.
En als ik het langzaam uitspreek, hoor ik er nog iets anders in: ๐๐-๐ง๐ข๐๐ฎ๐ฐ๐๐ง.
Wat als benieuwd zijn niet alleen een houding naar de wereld is, maar ook een manier om onszelf telkens opnieuw te laten ontstaan?
๐๐ ๐ฐ๐๐๐ซ๐ก๐๐ข๐ ๐๐๐ง๐ข๐๐ฎ๐ฐ๐ ๐ณ๐ข๐๐ก.
Waarheid is geen bezit, geen absolute zekerheid die we vast kunnen grijpen.ย Waarheid beweegt, onthult en verbergt zich, telkens opnieuw.ย Heidegger noemt ditย aletheia – niet de waarheid als een vaststaand feit, maar als iets wat zich opent en zichtbaar wordt, om zich vervolgens weer te verschuilen.
“๐๐๐ญ ๐ณ๐๐ฅ ๐ฆ๐ข๐ฃ ๐๐-๐ง๐ข๐๐ฎ๐ฐ๐๐ง.” – ๐๐ ๐ฏ๐๐ซ๐ง๐ข๐๐ฎ๐ฐ๐ข๐ง๐ ๐ฏ๐๐ง ๐จ๐ง๐ฌ๐ณ๐๐ฅ๐.
Wat we vandaag als waar ervaren, kan morgen in een ander licht verschijnen. Waarheid toont zich niet รฉรฉn keer, maarย benieuwd zich telkens opnieuw, in het moment, in de ontmoeting, in de manier waarop we durven kijken.
We ontdekken de waarheid niet, de waarheid onthult zich, wanneer wij bereid zijn haar te ontvangen. En in dat bewegen ligt ookย vernieuwing van onszelf.
๐๐ ๐ฆ๐จ๐๐ ๐จ๐ฆ ๐ฌ๐ญ๐๐๐๐ฌ ๐จ๐ฉ๐ง๐ข๐๐ฎ๐ฐ ๐ญ๐ ๐๐๐ ๐ข๐ง๐ง๐๐ง.
Benieuwd zijn vraagt moed.ย Het is de bereidheid om niet vast te houden aan wat ik al weet.
Het is het besef dat ik niet alleen waarneem, maar dat de wereld ook terugkijkt, mij beweegt, mij verandert.
Niet-weten voelt soms ongemakkelijk, maar misschien is het precies daar โ in dat ongemak โ dat we รฉcht bewegen.
๐๐๐ง๐ง๐๐๐ซ ๐ก๐๐ ๐ฃ๐ข๐ฃ ๐ฃ๐๐ณ๐๐ฅ๐ ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ ๐ก๐๐ญ ๐ฅ๐๐๐ญ๐ฌ๐ญ โ๐๐-๐ง๐ข๐๐ฎ๐ฐ๐โ?
Misschien ligt daar de werkelijke vernieuwing. Niet in het vinden van definitieve antwoorden, maar in de manier waarop we bereid zijn elke keer opnieuw in het niet-weten te staan.
Ik ben benieuwd. En jij?
