Soms fascineert iets mij zo sterk dat ik het even niet los kan laten. Het blijft ’trekken’. Alsof het mij blijft ‘roepen’. Het woord fascinatie komt van het Latijnse fascinare, wat โbetoverenโ of โbeheksenโ betekent. In de oudheid geloofde men dat fascinatie een magische kracht was die iemand kon betoveren en in zijn greep kon houden.
๐
๐๐ฌ๐๐ข๐ง๐๐ญ๐ข๐: ๐๐ ๐๐๐ญ๐จ๐ฏ๐๐ซ๐ข๐ง๐ ๐ฏ๐๐ง ๐ก๐๐ญ ๐จ๐ง๐๐๐ค๐๐ง๐๐.
En in zekere zin is dat nog steeds zo: fascinatie is meer dan nieuwsgierigheid; het is een onweerstaanbare aantrekking tot iets wat zich nooit volledig laat doorgronden. Het raakt aan het mysterie, aan het schaduwrijke, aan dat wat zich deels toont en deels onttrekt.
Misschien is dat waarom juist het Zijn, zoals Heidegger beschrijft, zo fascinerend is. Omdat het ons roept, maar nooit helemaal prijsgeeft.
๐๐๐ญ ๐๐ข๐ฃ๐ง: ๐ณ๐ข๐๐ก๐ญ๐๐๐๐ซ ๐ข๐ง ๐ณ๐ข๐ฃ๐ง ๐ฏ๐๐ซ๐๐จ๐ซ๐ ๐๐ง๐ก๐๐ข๐.
Dit is precies wat Heidegger beschrijft met zijn begrippen trekken en onttrekking.
๐๐ฆ๐ต ๐ก๐ช๐ซ๐ฏ ๐ต๐ฐ๐ฐ๐ฏ๐ต ๐ป๐ช๐ค๐ฉ, ๐ฎ๐ข๐ข๐ณ ๐ฏ๐ฐ๐ฐ๐ช๐ต ๐ท๐ฐ๐ญ๐ญ๐ฆ๐ฅ๐ช๐จ.
๐๐ข๐ต ๐ป๐ช๐ค๐ฉ๐ต๐ฃ๐ข๐ข๐ณ ๐ธ๐ฐ๐ณ๐ฅ๐ต, ๐ค๐ณ๐ฆรซ๐ฆ๐ณ๐ต ๐ต๐ฆ๐จ๐ฆ๐ญ๐ช๐ซ๐ฌ๐ฆ๐ณ๐ต๐ช๐ซ๐ฅ ๐ด๐ค๐ฉ๐ข๐ฅ๐ถ๐ธ.
๐๐ข๐ต ๐ป๐ช๐ค๐ฉ ๐ฐ๐ฑ๐ฆ๐ฏ๐ฃ๐ข๐ข๐ณ๐ต, ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฃ๐ฆ๐ณ๐จ๐ต ๐ข๐ญ๐ต๐ช๐ซ๐ฅ ๐ช๐ฆ๐ต๐ด ๐ข๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ณ๐ด.
Dat vind ik fascinerend ๐
๐๐ ๐ฌ๐ฉ๐๐ง๐ง๐ข๐ง๐ ๐ญ๐ฎ๐ฌ๐ฌ๐๐ง ๐ฐ๐๐ญ๐๐ง ๐๐ง ๐ง๐ข๐๐ญ-๐ฐ๐๐ญ๐๐ง.
Het Zijn trekt ons aan, maar vraagt ook om openheid voor wat zich onttrekt: het onbekende, het ongrijpbare, het mysterie. Dit is geen tekortkoming, maar juist een essentiรซle eigenschap van het leven. We bevinden ons altijd in een spanning tussen weten en niet-weten, tussen begrijpen en loslaten.
๐
๐๐ฌ๐๐ข๐ง๐๐ซ๐๐ง๐: ๐ก๐๐ญ ๐ฆ๐ฒ๐ฌ๐ญ๐๐ซ๐ข๐ ๐ฏ๐๐ง ๐ฐ๐๐ญ ๐ณ๐ข๐๐ก ๐ญ๐จ๐จ๐ง๐ญ รฉ๐ง ๐ฏ๐๐ซ๐๐๐ซ๐ ๐ญ.
Fascinatie daagt ons uit om niet alleen te zoeken naar antwoorden, maar ook om het mysterie te omarmen. Het Zijn roept ons, niet om alles te begrijpen, maar om ontvankelijk te zijn voor wat zich aandient, zowel in helderheid als in verborgenheid.
