Met deze nieuwe profielfoto voel ik het weer: de kwetsbaarheid van mijzelf tonen en gezien worden. Ergens is het spannend, nog een beetje oncomfortabel zelfs, om in volle verschijning vastgelegd te worden. En tegelijkertijd voel ik de blijdschap van deze onthulling van mijn innerlijke wereld.
De dialoog tussen wie ik denk dat ik ben en wat de camera me laat zien maakte mij ook weer even stil.
Wat neem ik van mezelf voor waar aan?
En wat houd ik verborgen? Wat heb ik (nog) aan te nemen? Of niet.
Neem ik mezelf volledig voor waar aan?
MIJN INNERLIJKE WERELD IN BEELD
Samen met fotograaf Marjan van Houwelingen ben ik een dag op pad geweest om beeldmateriaal te maken. Zij legt niet alleen vast wat zichtbaar is, maar vertelt een verhaal. Haar beelden zijn een vorm van โstorytellingโ waarin de lagen van mijn innerlijke wereld zichtbaar worden.
BRON VOOR ALLE PERSPECTIEVEN
Het proces raakt aan Merleau-Pontyโs idee dat het lichaam altijd een โzichtbaarโ object is, maar toch ook altijd ongrijpbaar blijft, zelfs voor onszelf. We kunnen ons perspectief op andere objecten altijd variรซren, door eromheen te lopen of het in onze handen om te draaien; maar ons perspectief op het eigen lichaam is altijd hetzelfde. Dat komt doordat het lichaam de bron van alle perspectieven is.
Voor de lens van de camera voelde ik hoe elke blik van de ander niet alleen vastlegt, maar voor een deel ook onthult wie ik ben.
Dank Marjan van Houwelingen voor de superleuke en creatieve dag en het onthullen van mij met jouw perspectief en camera.
Iโm nice.