We zeggen vaak:ย โ๐๐ฌ ๐ด๐ต๐ข ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฌ๐ฆ๐ถ๐ป๐ฆ.โย Of:ย “๐๐ช๐ต ๐ฐ๐ท๐ฆ๐ณ๐ฌ๐ฐ๐ฎ๐ต ๐ฎ๐ช๐ซ.โย Alsof wij het vaste referentiepunt zijn en de wereld om ons heen draait.ย Maar wat als dat niet zo is? Wat als jij niet het middelpunt bent, maar eerder een meewerkend voorwerp?
๐๐ ๐ฆ๐๐ง๐ฌ ๐๐ฅ๐ฌ ๐ฆ๐๐๐ฐ๐๐ซ๐ค๐๐ง๐ ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ๐ฐ๐๐ซ๐ฉ.
We zijn opgegroeid met het idee dat de mens het centrum is. Het denkende subject, het autonome individu dat de wereld begrijpt, vormt en beheerst. Maar wat als we dat beeld eens omdraaien?ย De fenomenologie laat ons zien: ons bestaan is geen losstaand iets, maar een levende wisselwerking waarin geen enkel element op zichzelf staat.
๐๐๐ง ๐๐๐ก๐๐๐ซ๐ฌ๐๐ง ๐ง๐๐๐ซ ๐ฆ๐๐๐๐๐ฐ๐๐ ๐๐ง.
In plaats van de wereld als object te behandelen โ iets waar we โ๐ฐ๐ฑ ๐ช๐ฏ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฌ๐ฆ๐ฏโ en wat wij zogezegd ‘๐ฌ๐ถ๐ฏ๐ฏ๐ฆ๐ฏ ๐ฎ๐ข๐ฌ๐ฆ๐ฏ, ๐ค๐ฐ๐ฏ๐ต๐ณ๐ฐ๐ญ๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ฏ ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ฆ๐ฉ๐ฆ๐ฆ๐ณ๐ด๐ฆ๐ฏ’ โ kunnen we leren om mee te bewegen. Niet de mens als vast referentiepunt, maar de mens als deel van een proces, als meewerkend voorwerp in een veel groter geheel.
๐๐ ๐ฏ๐๐ค๐ฆ๐๐ง ๐๐ฅ๐ฌ ๐ฏ๐จ๐จ๐ซ๐๐๐๐ฅ๐.
Ambachtslieden, kunstenaars, musici werken vaak mee als โ๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฑโ. Neem een vioolbouwer: hij forceert het hout niet in een vorm, maar luistert naar de eigenschappen ervan. De nerf, de spanning: het hout praat terug. Hetzelfde geldt voor een beeldhouwer die zegt dat de steen zelf al weet wat erin verborgen ligt.
๐๐๐ง ๐ฅ๐๐ฏ๐๐ง ๐ฆ๐๐ญ โ๐๐ ๐๐ข๐ง๐ ๐๐งโ.
Heidegger noemt dit โ๐ฉ๐ฆ๐ต ๐ญ๐ข๐ต๐ฆ๐ฏ ๐ป๐ช๐ซ๐ฏ ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฅ๐ฆ ๐ฅ๐ช๐ฏ๐จ๐ฆ๐ฏโ. De wereld is niet een passieve achtergrond, je kunt er een levende relatie mee hebben. Hoe meer ik dit belichaam, hoe meer ik ervaar dat we niet โdoenersโ zijn, maar eerder een meewerkend voorwerp aan een realiteit die ons voortdurend opnieuw uitnodigt.
๐๐๐ญ ๐๐๐ง๐ค๐๐ง ๐๐๐ญ ๐ซ๐ฎ๐ข๐ฆ๐ญ๐ ๐ฅ๐๐๐ญ.
We zijn geneigd de werkelijkheid te reduceren tot iets wat โhanteerbaarโ is – iets wat we kunnen beheersen, meten en benoemen. Maar in dat proces verliezen we iets wezenlijks: het vermogen om het Zijn te laten zijn.
๐๐๐ง ๐ ๐ซ๐ข๐ฃ๐ฉ๐๐ง ๐ง๐๐๐ซ ๐จ๐ง๐ญ๐ฏ๐๐ง๐ ๐๐ง.
Want wat als niet alles in de wereld een middel is? Wat als de dingen niet slechts bestaan om โgebruiktโ te worden, maar ook om ervaren, beleefd en geรซerd te worden?
Misschien ligt daar een subtiele, maar fundamentele verschuiving: ๐ท๐ข๐ฏ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ฆ๐ฏ๐ฌ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ข๐ต ๐จ๐ณ๐ช๐ซ๐ฑ๐ต, ๐ฏ๐ข๐ข๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ฆ๐ฏ๐ฌ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ข๐ต ๐ณ๐ถ๐ช๐ฎ๐ต๐ฆ ๐ญ๐ข๐ข๐ต. ๐๐ข๐ฏ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฉ๐ข๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ญ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ข๐ต ๐ฅ๐ธ๐ช๐ฏ๐จ๐ต, ๐ฏ๐ข๐ข๐ณ ๐ฆ๐ฆ๐ฏ ๐ฉ๐ข๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ญ๐ฆ๐ฏ ๐ฅ๐ข๐ต ๐ฐ๐ฏ๐ต๐ท๐ข๐ฏ๐จ๐ต.